നീതി...

ഒരു പുലരി ,
മഞ്ഞു തുള്ളി
തളിരിലയും.....

മഞ്ഞിളം കുളിരിൽ
കുഞ്ഞിളം തളിര്
ഉൾപുളകമാർന്നും..

സൂര്യാംശുവേറ്റേറെ -
നാണമായ് ചൂളി
മഞ്ഞിൻ കണമോ
കൂനിയിരുന്നു...

തുമ്പമലരു പോൽ
കുഞ്ഞിളം വിരലുകൾ
പൂക്കളിറുക്കുന്നു
പാട്ടുകൾ പാടുന്നു...

തന്നിളം കൊക്കുകൾ
നീട്ടി ചിലച്ചു കൊണ്ടൊരു
കൊച്ചു കിളിയുടെ
കൊഞ്ചലിന്നീണവും......

ഒരു മാത്ര, സർവ്വവും
മാഞ്ഞു പോയി
വേട്ടയായ്-
തേട്ടമായ്, രോദനവും...

തളിരിന്റെ കുളിരാർന്ന
ശാന്തിപർവ്വം
ഒരു തുള്ളി രുധിരം
കവർന്നെടുത്തു....

പൂക്കൂട തൂങ്ങിയ
പൂവിതൾ മാറിൽ
കോമ്പല്ലു കേറിയ
പാടുകൾ നീളെയായ്...

പടരും വിപത്തിന്റെ
ദ്രംഷ്ട്രകൾ രാകുന്ന
കാരുണ്യമെന്തിന്
കൂട്ടുകാരേ.......

''നീതി " രണ്ടക്ഷരം
"തീനി " യും രണ്ടു താൻ
കൊല്ലുന്ന പാപം
തിന്നുന്ന നീതിയോ....