വഴിയരികിലാരോ കളഞ്ഞിട്ട-മൂന്നു കുഞ്ഞുങ്ങള്‍,
മൂന്നു പൂച്ചക്കുഞ്ഞുങ്ങള്‍..
കറുപ്പിലെ വെളുപ്പെന്നോ
വെളുപ്പിലെ കറുപ്പെന്നോ
തിരിച്ചറിയാനാവാതെ-
തീരെച്ചെറിയ മൂന്നു കുഞ്ഞുങ്ങള്‍...
വെളുപ്പില്‍ കറുപ്പ്
കലര്‍ന്നു തുടങ്ങിയ
നേരമായിരുന്നു കാലം
കറുപ്പില്‍ വെളുപ്പ്‌
പടരുന്നതിനു മുന്‍പ്
വഴിയരികില്‍ വന്നു വീണ
ഭാണ്ടം പെറ്റിട്ടതാവണം
തിരക്കാണ് പാത
എനിക്കും നിനക്കും
തിരക്കേറെയെങ്കിലും-
കുതിക്കും ലോകത്തിന്‍
കൂടെ കുതിക്കാത്ത
കവിക്കുണ്ട് നേരം
കദനങ്ങള്‍ കാണുവാന്‍
ഇനിയും തുറക്കാത്ത
കണ്ണുകള്‍ തുരന്നു പോയ്‌,
ചോണനുറുമ്പുകള്‍
കൊണ്ടു പോയ്‌.
വിറക്കും കരങ്ങളാല്‍
കുഞ്ഞുടല്‍ തൊട്ട കവി-
യറിഞ്ഞു മൂന്നു ഹൃദയങ്ങള്‍....
ഒന്നാം കുരുന്നില്‍ സത്യമെന്നും
രണ്ടാം കുരുന്നില്‍ കരുണയെന്നും
മൂന്നാം കുരുന്നില്‍ സ്നേഹമെന്നും
തുടിക്കും മൂന്നു ഹൃദയങ്ങള്‍.....
പിന്നെയും പിന്നെയും
മനസ്സിന്നടപ്പുകള്‍
തള്ളി തുറക്കുമീ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍
വാഴില്ല വാണിടം പുലരില്ല
ആരോ കളഞ്ഞിട്ടു വഴിയരികില്‍ ......
കവിത നന്നായി..ആശംസകള്‍
ReplyDeleteപിന്നെയും പിന്നെയും
ReplyDeleteമനസ്സിന്നടപ്പുകള്‍
തള്ളി തുറക്കുമീ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍
വളരെ നല്ല കവിത നവാസ്. സഹജീവികളോടും സഹാനുഭൂതി തോന്നുന്ന മനസ്സ്,അത് ദൈവസ്പർശമുള്ളതു തന്നെ.
ശുഭാശംസകൾ...
നന്മനിറഞ്ഞ മനസ്സിന്‍റെ കരുണാര്‍ദ്രമായ വരികള്‍
ReplyDeleteആശംസകള്‍